Τα ιερά δάση των χωριών του Ζαγορίου και της Κόνιτσας εγγράφηκαν στο εθνικό ευρετήριο της ΑΠΚ το 2015. Πρόκειται για φυσικά δάση, συνήθως κοντά σε οικισμούς, τα οποία θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και την ευημερία των κοινοτήτων.  Αντιπροσωπεύουν μεγάλη ποικιλία ειδών και μορφών βλάστησης που σχετίζεται με τη θέση και την ιστορία τους και λειτουργούν ως τοπικά προσαρμοσμένα συστήματα διαχείρισης. Συνήθως προστατεύουν κατακείμενα χωριά από κατολισθήσεις, πτώσεις βράχων, χιονοστιβάδες και πλημμύρες, διαφυλάσσουν πολύτιμες πηγές πόσιμου νερού και ιστορικά χρησίμευαν ως αποθέματα σε περιόδους κρίσεων. Καλύπτουν επίσης αισθητικές και θρησκευτικές ανάγκες αντανακλώντας την έννοια του πολυλειτουργικού δάσους. Έχουν διατηρηθεί καθώς οι κάτοικοι των παρακείμενων οικισμών αποφεύγουν τις καρπώσεις υπό τον φόβο υπερφυσικών τιμωριών.

Η ίδρυση τους μοιάζει να εδραιώθηκε στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας και τα γηραιότερα δέντρα τους φτάνουν σε ηλικία τα 400 έτη. Σήμερα κατατάσσονται στους Ιερούς Φυσικούς Τόπους του πλανήτη (Sacred Natural Sites) και αποκτούν ιδιάζουσα σημασία ως τόποι ιδιαίτερης βιο-πολιτισμικής αξίας, ιδιαίτερα καθώς τα αιωνόβια δάση θεωρούνται εξαιρετικά σπάνια οικοσυστήματα και ανεκτίμητα στοιχεία της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.